ආපන ශාලාවේ අරගලය
පුතෙක් තම මහලු පියා රාත්‍රී ආහාරය සඳහා අවන්හලකට රැගෙන ගියේය. තාත්තා හොඳටම වයසට ගිහින් දුර්වල නිසා කෑම කන ගමන් කමිසයටයි කලිසමටයි කෑම වැටුණා. ඔහුගේ පුත්‍රයා සන්සුන්ව සිටියදී වෙනත් භෝජන සංග්‍රහකයෝ ඔහු දෙස පිළිකුලෙන් බලා සිටියහ.
කෑම කා අවසන් වූ පසු කිසිත් ලජ්ජාවක් නොවූ පුතා නිහඬවම ඔහුව වැසිකිළියට කැඳවාගෙන ගොස් ආහාර අංශු පිසදා ලප ඉවත් කර කොණ්ඩය පීරා උපැස් යුවළ තදින් සවි කළේය. ඔවුන් පිටතට එන විට, යමෙකු ප්‍රසිද්ධියේ තමන්ව අපහසුතාවයට පත් කරන්නේ කෙසේදැයි වටහා ගත නොහැකිව මුළු අවන්හලම නිශ්ශබ්දව ඔවුන් දෙස බලා සිටියේය. පුතා බිල පියවා පියා සමඟ එළියට යන්නට විය.
ඒ වෙලාවේ කෑම කන අය අතරේ හිටපු වයසක මනුස්සයෙක් පුතාට කතා කරලා ඇහුවා "ඔයා මොනවා හරි දාලා ගියා කියලා හිතෙන්නේ නැද්ද?"
පුතා, "නෑ සර්" කියලා පිළිතුරු දුන්නේ ය.
මහලු මිනිසා පිළිතුරු දෙමින්, "ඔබ යමක් දාල ගියා! ඔබ සෑම පුතෙකුටම පාඩමක් සහ සෑම පියෙකුටම බලාපොරොත්තුවක් ඉතිරි කළා".
අවන්හල ම නිහඬ විය.
මෙතෙක් අපව රැකබලා ගත් වැඩිහිටි වැඩිහිටියන් රැකබලා ගැනීමට හැකිවීම පවතින විශාලතම ගෞරවයකි. ඔහුගේ කාලය, ශ්‍රමය, ශ්‍රමය වැය කරමින් ජීවිත පරිත්‍යාග කළ අපේ දෙමවුපියන්ට සහ වැඩිහිටියන්ට අපගේ උපරිම ගෞරවය හිමි විය යුතුයි.
ඔබටත් වැඩිහිටි වැඩිහිටියන්ට ගෞරවයක් දැනෙනවා නම්, මෙම කතාව ඔබේ මිතුරන් සමඟ බෙදා ගන්න.
කර්තෘ - ඉබ්නු රිෆාන්
සබැඳි ලිපි මෙහි පහතින් කියවන්න
