විද්‍යාව යනු කුමක්ද?
සයන්රී යන ලතින් වචනයෙන් සයන්ස් යන වචනය බිහිවිය. එහි අරුථ බුද්ධිය යන්නයි. සයන්ස් හෙවත් විද්‍යාව යන්න මේ විශ්වය කෙසේ ක්‍රියා කරන්නේද? යන්න පැවසීමයි. එසේත් නැත්නම් විශ්වය පිලිබදව කරන ගවේශණයෙන් ලබාගන්නා දැනුමයි.
විද්‍යාව ප්‍රධාන වශයෙන් කොටස් දෙකකට බෙදිය හැක. එනම්,
- ඔප්පු කරනලද විද්‍යාව
- උපකල්පන විද්‍යාව
විද්‍යාත්මක උපකරන උපයෝගි කරගෙන පරියේෂණ මගින් ඔප්පුකරගත් දෑ පලමු වර්ගයට අයත් වේ. උපකල්පන විද්‍යාව යන්න ඔප්පු කරන ලද දෑ නොවේ. ඒවා උපකල්පනයන් පමණි. මේවා කාලයත් සමග සත්‍ය වීමටද හැක, අසත්‍ය වීමටද හැක. උදාහරණයක් මෙම පෘථිවිය ගෝලාකාරයි යන්න ඔප්පුකල දෙයකි එය පලමු වර්ගයට අයත්වේ. මෙම විශ්වය බිහිවුයේ කෙසේද? එහි වයස කීයද? යන්න පැවසීම ඔප්පුකල දෙයක් නොවේ විශ්වයේ බිහිවීම පිලිබදව පැවසීමේදී. ආරම්භයේ නෙබියුලා “Nebulae” යයි පවසන ආකාරයේ පැවතී වස්තුව පිපිරීම නිසා තරු බිහිවු බවත්, එම තරු පිපිරීමෙන් ග්‍රහ වස්තු බිහිවු බවත්, එම ග්‍රහයේ උපග්‍රහයන් වන චන්ද්‍රයන් බිහිවු බවත්, පවසන ලදී. පසුව මෙය සම්පුර්ණයෙන් වැරදි බවත් ග්‍රහයින් සුර්‍යාගෙන් ඇති නොවු බවත් සුර්‍යාත්, ග්‍රහයිනුත්, චන්ද්‍රයාත් සහා අනිකුත් ග්‍රහ වස්තුන් සියල්ල එකවිට ඇතිවු බව පවසන ලදී. මෑතක් වනතුරු පැවසුවේ ″විශ්වය සදාකල් පැවතුනු බවත් ඉදිරියටත් එසේම සදාකල් පවතින බවත්ය″ මෙය නොසැලෙන අවස්ථාවාදය “Steady state theory” නමින් හැදින්විය. පසුව එය ප්රතික්ෂේප කොට මහා පිපිරුම් වාදය “Big bang theory” ඉදිරිපත් කරන ලදී. මේ වනතුරු මෙම වාදයන් ඔප්පුකොට නැත. මේවා උපකල්පනයන් පමණි. මෙය දෙවනි වර්ගයට අයත්වේ.
නුතන යුගයේ විශ්වයේ සම්භවය පිලිබද මහා පිපිරුම් වාදය “Big bang theory” නමින් වාදයක් ඉදිරිපත් කරයි. මෙහි පවසන්නේ මීට අවුරුදු මිලියන 14000 කට පෙර විශ්වය ඇරඹෙන මොහොතේ විශ්වය ඇල්පෙනෙති හිසකටත් වඩා කුඩාව පැවතී බවත්, අධික ඝනත්වයක් සහිතවු එම වස්තුව පිපිරීයෑමෙන් මෙම විශ්වය හා සියලූ ග්‍රහ වස්තුන් ඇති වු බවත්ය. එම වස්තුව යම් සංකෝචන හේතුවක් නිසා පුපුරා දුවිලි වලාවක් බවට පත්වු බවත් පසුව එකින් එක අතර ඇතිවු ආකර්ශණය නිසා එය සංකෝචනය වීමෙන් මෙම අදට පවතින විශ්වය බිහිවු බවත්ය. මෙම මහා පිපිරුම් න්‍යාය හෙට දවසේ අසත්‍ය වීමටද හැක. එසේත් නැත්නම් එහි සංශෝධන ඇතිවීමටද හැක. මෙය තමා උපකල්පන විද්‍යාවේ ස්ථාවරය.
ඒ අනුව විද්‍යාඥයින් විද්‍යාව නමින් ඉතා වේගයෙන් මතයන්, උපකල්පනයන් ඉදිරිපත් කරයි. කාලයත් සමග ඒවා සත්‍ය යයි පැවසුවාට වඩා වේගයෙන් ප්රතික්ෂේප කරනු ලබයි. විද්‍යාඥයින්ගේ මත ඉදිරිපත් වෙන වේගයත් එය ප්රතික්ෂේප වෙන වේගයත් දකින විට විද්‍යාඥයින් වන මොවුන්ගේ උපකල්පන පිලිගන්නවාද? නැද්ද? යන්න ගැටළුව ද මතු වේ.
උපකල්පන විද්‍යාවේ ඇති දුර්වලතාවය පෙන්වාදීම සදහා කෙටි උදාහර්ණයක් ගෙනහැර දක්වනවා නම්,
- විශ්වයේ බිහිවීම පිලිබදව විද්‍යාව විවිද මත 4ක් ඉදිරිපත් කරනලදී. ඒ අනුව හරියාමේ සම්භාවිතාවය 1⁄/4 කි.
- පෘථිවියේ හැඩය පිලිබදව විද්‍යාව විවිධ මත 30ක් ඉදිරිපත් කරනලදී. ඒ අනුව හරියාමේ සම්භාවිතාවය 1/⁄30 කි.
- චන්ද්‍රයාගේන් නිකුත්වන දීප්තිය සම්බන්දයෙන් මත දෙකක් ඉදිරිපත් කරන ලදී. ඒ අනුව හරියාමේ සම්භාවිතාවය 1/2 කි.
- ජීවින්ගේ සම්භවයට හේතුකාරක වු ද්‍රව්‍ය පිලිවදව විද්‍යාව විවිධ මත 10000 ක් පමණ ඉදිරිපත් කරන ලදී. ඒ අනුව සම්භාවිතාවය 1/10000 කි.
මේ ආකාරයට බොහෝ කරුණු ඉදිරිපත් කල හැකි වුවත් ලිපිය දීර්ඝවීම සැලකිල්ලට ගෙන මෙහි පවසන කාරනය වටහා ගැනීමට මෙය ප්‍රමාණවත් යයි හැගෙන නිසාත්. ඉහත සදහන් කරුණු 4 හි පමණක් හරියාමේ පොදු සම්භාවිතාවය බලමු. එනම් 1/4 *1⁄30 * 1⁄2 * 1/10000 ═ 1/2400000 කි. ප්‍රතිශතයක් ලෙස ගත්විට 0.00004% කි. ඒ අනුව මනුෂ්‍යාගේ උපකල්පනයන්ගෙන් ඉහත 4 පමණක් සැලකීමේ දී එය හරියාමේ ප්‍රතිශතය 0.00004% වේ. ඒ අනුව වැරදීමේ සම්භාවිතාවය 99.99996% ක් වේ. එසේ නම් යම් කාර්‍යයක් සදහා උපකල්පනයන් පදනම් කරගැනීම කොතරම් දුරට සාධාරණද?.
විද්‍යාත්මකව ඔප්පු කල දෙයත්, විද්‍යාත්මක උපකල්පනයත් පොදුවේ විද්‍යාව යනුවෙන් පවසනු ලැබේ. මෙහි උපකල්පන විද්‍යාව ඔප්පු කල එකක් නොවේ. මෙය ලොව සියලූ විද්‍යාඥයින් පිලිගනී. එවැනි විද්‍යාත්මක උපකල්පනයන් යම් මතයක් සදහා සාක්ෂි වශයෙන් ඉදිරිපත් කිරීම බුද්ධිමත් ක්‍රියාවක් නොවේ. එසේම එය මුලධර්මයක් වශයෙන් ගෙන තර්ක කිරීම ද බුද්ධිමත් ක්‍රියාවක් නොවේ. එසේ නම් මාතෘකාව දෙසට දැන් අවදානය යොමුකරමු.
සබැඳි ලිපි මෙහි පහතින් කියවන්න
